علی اصحابی/ پری

شبی که آوازه نی تو شنیدم

چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لبه چشمه رسیدم

نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی

دل من سرگشته توست نفسم آغشته توست

به باغ رویاها چو گلت بویم

در آب و آیینه چو مهت جوی تو ای پری کجایی

مه و ستاره درد من میدانند

که همچو من پی تو سرگردانند

شبی کنار چشمه پیدا شو

میان اشک من چو گل وا شو

تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی

دل من سرگشته توست نفسم آغشته توست

به باغ رویاها چو گلت بویم

در آب و آیینه چو مهت جوی تو ای پری کجایی

***

شبی که آوازه نی تو شنیدم

چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لبه چشمه رسیدم

نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی

دل من سرگشته توست نفسم آغشته توست

به باغ رویاها چو گلت بویم

در آب و آیینه چو مهت جوی تو ای پری کجایی

مه و ستاره درد من میدانند

که همچو من پی تو سرگردانند

شبی کنار چشمه پیدا شو

میان اشک من چو گل وا شو

تو ای پری کجایی که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی

دل من سرگشته توست نفسم آغشته توست

به باغ رویاها چو گلت بویم

در آب و آیینه چو مهت جوی تو ای پری کجایی